In twaalf Groningse apotheken kunnen 65-plussers zelfstandig meten of ze risico hebben op boezemfibrilleren. Bij een melding kan de huisarts een ECG maken om de juiste diagnose te stellen en zo nodig doorverwijzen naar de cardioloog. “We kunnen hiermee veel leed voorkomen.”
Boezemfibrilleren opsporen bij 65-plussers die nog niet weten dat ze het hebben, maar daardoor wél een hoger risico lopen op een beroerte. Dat is het doel van de pilot van de Groninger Apotheken Vereniging (GAV) in twaalf apotheken, vertelt apotheker Frans Derks van Apotheek Oostermoer in Gieten. “Van 400.000 Nederlanders is bekend dat ze boezemfibrilleren hebben, maar van naar schatting 100.000 weten we dat niet. In de apotheek kunnen we deze groep laagdrempelig opsporen.”
In Apotheek Oostermoer staat in de wachtkamer een zuil met de MyDiagnostick, een apparaat dat de bezoeker een minuut lang moet vasthouden. Verschijnt er een rood lampje, dan meldt de bezoeker zich bij de apotheker, die de test herhaalt in de spreekkamer, zegt Derks, als GAV-bestuurslid een van de initiatiefnemers van deze pilot. “Kleurt het lampje voor de tweede keer rood en is de hartritmestoornis nog niet bekend, dan kan de huisarts een ECG maken en zo nodig doorverwijzen naar een cardioloog.”
De meetapparaten in de twaalf apotheken zijn, na een sponsorverzoek van de Groningse apothekers, door de alliantie BMS/Pfizer beschikbaar gesteld. De GAV heeft een cursus over beroertepreventie en antistolling aangeboden, die alle apothekers hebben gevolgd.
Het voordeel van testen in de wachtruimte van de apotheek is dat het zowel voor de apotheker als de huisarts geen consulttijd kost, vertelt Derks, die alle medewerking krijgt van de huisartsen in Gieten. “Ook op bestuurlijk niveau hebben we dit goed afgestemd met de huisartsen.”
Na een jaar evalueren de twaalf apotheken hoeveel 65-plussers ze hebben opgespoord. Blijkt de pilot succesvol, dan kijken de apothekers hoe dit een vervolg kan krijgen. “Vinden we vijf tot tien patiënten per apotheek met een hartritmestoornis, dan hebben we veel leed, zoals verlammingen en spraakproblemen, kunnen voorkomen.