Melvin Huizing begon zijn werkzame leven ooit in een fabriek, maar kwam via zijn vader uiteindelijk in het ziekenhuis terecht. Daar werkt hij nu alweer zes jaar met veel plezier als apothekersassistent. “Ik stel mensen graag gerust die een beetje angstig het ziekenhuis binnenkomen.”
Zijn basis is het ASP (Aanspreekpunt), zegt Melvin Huizing, sinds 2018 apothekersassistent bij Treant. “We spreken alle patiënten die langer dan een dag in het ziekenhuis worden opgenomen en voeren de medicatieverificatie uit. En op het moment dat ze weer naar huis gaan, zorgen wij ervoor dat ze met de juiste medicatie het ziekenhuis verlaten.”
Daarnaast is Melvin inzetbaar op de KFZ (Klinische Farmacie), bereidingsafdeling en VTGM van alle drie de ziekenhuislocaties van Treant in Hoogeveen, Stadskanaal en Emmen. “Dat is vrij uitzonderlijk, maar voor mij een bewuste keuze omdat ik zoveel mogelijk en zo breed mogelijk ervaring op wil doen. Het leuke van deze afwisseling is ook dat je met veel verschillende collega’s werkt.”
Carrièreswitch
Het werken in een apotheek was nooit Melvins diepste wens. “Eerst werkte ik in een fabriek, maar omdat ik geen nachtdiensten meer wilde doen raadde mijn vader, die al in het ziekenhuis werkte, mij aan om daar te solliciteren als logistiek medewerker.”
Al snel kreeg hij de vraag of hij de opleiding tot apothekersassistent wilde volgen. “Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik had al toegezegd voordat ik me helemaal bewust was van de gevolgen”, vertelt hij lachend. “Het is natuurlijk niet niks om weer drie jaar naar school te moeten gaan in combinatie met werken en een gezin.”
Contact met patiënten
“Wat ik zo leuk vind aan het werken in het ziekenhuis is het contact met patiënten. Er komen zoveel verschillende mensen voorbij. De meesten zijn toch een beetje bezorgd of angstig in het ziekenhuis. Ik vind het dan mijn taak om ze gerust te stellen en naar hen te luisteren. Of ze soms even te laten lachen door een grapje te maken.”
Een bijzondere situatie die hij zich kan herinneren is een patiënt die helemaal geen medicijnen gebruikte omdat hij dacht dat het vergif was. “Ook zijn er patiënten die meteen hun hele levensverhaal vertellen, terwijl ik natuurlijk alleen maar wil weten wat voor medicatie ze thuis gebruiken.”
Doordat Melvin ook in de buurt woont, komt hij regelmatig mensen tegen in het ziekenhuis die hij persoonlijk kent. “Dat is niet altijd even leuk, vooral als ze voor iets ernstigs komen. Als het al te dichtbij komt doet een collega het opnamegesprek. Maar in andere gevallen is het juist fijn voor mensen om een bekend gezicht te zien.”
Vooroordelen
Hoe is het eigenlijk om als mannelijke apothekersassistent te werken tussen vooral vrouwen? “Nu moet ik voorzichtig zijn met mijn reactie, want mijn collega’s gaan dit natuurlijk ook lezen”, antwoordt Melvin lachend. “Eerlijk gezegd is het voor mij heel gewoon geworden. Alleen in het begin was het even wennen. omdat ik hiervoor in de fabriek juist vooral met mannen werkte.”
Patiënten reageren regelmatig verrast als hij met hen een opnamegesprek komt voeren. “Vaak denken ze dan eerst dat ik de arts ben”, vervolgt Melvin. “En als ik met een apotheek bel, wordt vaak gedacht dat ik apotheker ben. Soms laat ik ze dat dan ook maar denken”, lacht hij.
Meer mannen
Wat Melvin Huizing betreft mogen er ook zeker meer mannen als apothekersassistent gaan werken. “Voor een apotheekteam kan het soms heel fijn zijn om er ook een mannelijke collega bij te hebben. Maar het lijkt wel alsof apotheken hier nog een beetje achterlopen op andere sectoren. In de verpleging bijvoorbeeld werken inmiddels veel meer mannen dan jaren geleden.”
Auteur: Linda Middelkoop